در کتاب ادریس (ع) پیامبر آمده : روزی حضرت ادریس (ع) اصحاب خود را دور خود جمع کرد و به آنها گفت : در زمان حضرت آدم (علی نبینا و علیه السلام) فرزندان ایشان در مورد اینکه چه کسی بهترین مخلوق خداوند است، صحبت می کردند.
عده ای معتقد بودند که پدرشان، حضرت آدم بهترین مخلوق خداست، چرا که حضرت حق او را با دست مرحمت خود آفرید، روح منسوب به خود را در او دمید، به فرشتگان فرمان داد که بر او سجده کنند و...
گروهی دیگر میگفتند: فرشتگان فقط خدا را اطاعت میکنند در حالی که حضرت آدم و همسرش ترک اولی کردند و از بهشت رانده شدند، پس فرشتگان بهترین آفریدگان هستند.
در این بین عدهای هم معتقد بودند جبرئیل امین وحی الهی است، پس او بهترین خلق است.
این بحث ادامه داشت تا زمانی که حضرت آدم رسید و پاسخ این پرسش را داد:
«ای فرزندانم! آنطور که شما فکر میکنید، نیست. زمانی که خداوند مرا خلق کرد، بلند شدم و نشستم. به آسمان عرش نگاه میکردم که پنج نور درخشان را دیدم. از خداوند پرسیدم این پنج نور چه کسانی هستند؟
خدا فرمود: این پنج نور، نورهای اشرف مخلوقات، بابها و واسطههای رحمت من هستند. اگر آنها نبودند تو، آسمان و زمین، بهشت و دوزخ، خورشید و ماه را نمیآفریدم.
من نام این نورها را از خدا پرسیدم. فرمود: به عرش بنگر.
وقتی به عرش نگاه کردم این نامها را دیدم: «بارقلیطا، ایلیا، طیطه، شبر و شبیر[ که به زبان سریانی یعنی محمد(ص) ، علی(ع)، فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع) ]. بنابراین برترین مخلوقات این پنج تن هستند.»
