مرحوم ملا محمدعلی مجتهد، معروف به مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی، از علمای بنام تهران بود که سال 86 بدرود حیات گفت، اما سخنرانی‌ها و پندهای عرفانی و اخلاقی وی به یادگار مانده است و می‌توانیم هر چند به صورت مجازی هم که شده، پای درس این استاد اخلاق، تلمذ کنیم.

آیت‌الله مجتهدی، رابطه خوبی با طلاب داشت، طوری که فضای گرم و صمیمی بر حوزه علمیه‌شان حاکم بود. این استاد برجسته اخلاقی، مباحث را چنان رسا ارائه می‌داد که بر دل می‌نشست؛ به طوری که حتی هم اکنون نیز نشستن پای صحبت و کلاس اخلاق ایشان، خالی از لطف نیست.

«فِی مَوَاعِظِ العَدَدِیَه عَنِ النَبِی صَلَی الله عَلَیهِ و آلِه إنُّه قَالَ فِی وَصِیَة لَه» پیغمبر (ص) امیرالم?منین (ع) را وصیت کرد «یَا عَلِیُّ اثْنَتَا عَشْرَةَ خَصْلَةً یَنْبَغِی لِلرَّجُلِ أَنْ یَتَعَلَّمَهَا فِی الْمَائِدَةِ» کنار سفره که می‌نشینی، دوازده خصلت را باید یاد بگیری. أَرْبَعٌ مِنْهَا فَرِیضَةٌ چهار عدد از آن‌ها واجب است «وَ أَرْبَعٌ مِنْهَا سُنَّةٌ» چهار عدد از آن‌ها مستحب است «وَ أَرْبَعٌ مِنْهَا أَدَبٌ» و چهار عدد از آن‌ها ادب است.

«فَأَمَّا الْفَرِیضَةُ مِنه» واجبات آن‌ها:

1. «فَالْمَعْرِفَةُ به ما یَأْکُلُ» بدانید غذایی که می‌خورید حلال است یا حرام. هر چیزی را نخور. خانه هرکسی که ربا می‌خورد، رشوه می‌خورد و خمس نمی‌دهد، نرو. آیه قرآن هم هست: «فالینظر الانسان الی طعامه». انسان وقتی که غذا می‌خورد، باید ببیند از کجا آمده است.

2. «وَ التَّسْمِیَةُ» اول غذا، بسم الله بگو.

3. «وَ الشُّکْر» بعد از غذا هم شکر بگوید: الحمدلله.

4. «وَ الرِّضَا» آبگوشت می‌خوری، به مادرت نگو آبگوشت چیست؟ نان خالی هم اگر دارید، باید راضی باشید و بگویید خدایا به نان و پنیرت هم شکر.

«وَ أَمَّا السُّنَّةُ» مستحبات آن‌ها:

1. «فَالْجُلُوسُ عَلَی الرِّجْلِ الْیُسْرَی» وقتی که می‌نشیند، مانند علما که روی پای چپ می‌نشینند و پای راستشان را بلند می‌کنند.

2. «وَ الْأَکْلُ به ثلاثِ أَصَابِعَ» با سه انگشت غذا بخورید، قدیم‌ها قاشق نبود.

3. «وَ أَنْ یَأْکُلَ مِمَّا یَلِیهِ» از جلوی خودت بخور.

4. «وَ مَصُّ الْأَصَابِعِ» مستحب است که اگر آدم با دست غذا خورد، دست‌هایش را بلیسد. یک ماده‌ای در آن است که با غذا هضم می‌شود.

«وَ أَمَّا الْأَدَبُ» و ادب آن‌ها:

1. «فَتَصْغِیرُ اللُّقْمَةِ» لقمه را کوچک بردارید، نه مثل ساندویچ. ساندویچ خوردن، بی‌ادبی است.

2. «وَ الْمَضْغُ الشَّدِیدُ» یعنی جویدن خوب. خوب بجوید غذاها را. آسیاب کنید، نه اینکه غذای نجویده را به معده ببرید و به دل درد مبتلا شوید.

3. «وَ قِلَّةُ النَّظَرِ فِی وُجُوهِ النَّاسِ» غذای خودت را بخور و به دیگران نگاه نکن. چه کار داری؟ مخصوصاً صاحب خانه نگاه می‌کند که مهمان‌ها چه می‌خورند، این هم ادب است که آدم، کم نگاه کند.

4. «وَ غَسْلُ الْیَدَیْنِ» ادب این است که وقتی غذا می‌خورد، هم اول و هم آخر، دستش را بشوید.