نماز، برترین چیزی است که میتواند همهی افراد جامعهی مسلمان را به تهذیب اخلاقی و تعالی روحی و معنوی برساند.
سه خصوصیت عمده در نماز هست که نقش برتر آن را در تهذیب نفس و پرورش روانی انسانها پدید میآورد.
نخست آن که نماز، با شکلی که در اسلام برای آن معین گشته، یعنی حرکات و اذکار مخصوص، به طور طبیعی نمازگزار را به دوری از گناه و آلودگی فرامیخواند: «ان الصلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر». این فراخوانی پیوسته، توانایی آنان را دارد که هر کس را از منجلابها رها سازد و عروج بخشد.
حقیقت آن است که هرگاه در میان مردمی، نماز (با همهی شرایطش) رواج داشته باشد، همین یک واجب الهی، آنان را تدریجاً به همهی نیکبختیها میکشاند و خیمهی دین را در زندگی آنان برپا میسازد.
حقیقت آن است که هرگاه در میان مردمی، نماز (با همهی شرایطش) رواج داشته باشد، همین یک واجب الهی، آنان را تدریجاً به همهی نیکبختیها میکشاند و خیمهی دین را در زندگی آنان برپا میسازد.
اکنون هنگامی که میبینیم نماز با این ویژگیها و کارسازی استثناییاش، گستردگیای به اندازهی گسترهی همهی جامعهی اسلامی، دارد، یعنی همه در هر حال و هر جا وظیفه دارند آن را به جای آورند و هیچکس، هرگز از قلمرو این فریضهی الهی بیرون نیست، درمییابیم که اندازهی تأثیر آن در تأمین شرط نیکبختی یک ملت و یک جامعه، چقدر زیاد است.
حقیقت آن است که هرگاه در میان مردمی، نماز (با همهی شرایطش) رواج داشته باشد، همین یک واجب الهی، آنان را تدریجاً به همهی نیکبختیها میکشاند و خیمهی دین را در زندگی آنان برپا میسازد.
پینوشت:
(بیانات مقام معظم رهبری)
منبع: تهذیب